แม้เรื่องราวต่อจากนี้ ไม่มีเธออีกต่อไป
ฉันคงลืมเธอไม่ได้ แม้เธอเจอใครต่อใครอยู่ที่ไหน
อยากให้เธอรู้ ฉันจะอยู่ตรงนี้ไม่ว่าจะนานเท่าไร
มันคงผิดที่ฉันและฉันจะไม่โทษใคร
ไม่ว่านานเท่าไรแต่ใจยังคิดถึงเธอ
นับตั้งแต่วันนี้ มันไม่มีเธอแล้ว
บอกตัวเองต้องอยู่ให้ไหว ไม่มีเธออีกแล้ว
กลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลอีก คิดถึงเธออีกแล้วสิ
แต่ไม่เป็นไร ฉันคงต้องอยู่ให้ไหว
บนตักฉันที่เธอได้นอน มันยังคงติดตา
เรื่องของเราไม่เหมือนละคร สุดท้ายคือต้องจากลา
ภาพเราสองที่เคยได้มอง ต้องหายตามกาลเวลา
บอกให้รอฉันเองก็รอ แต่เธอไม่กลับคืนมา
และฉันยังเก็บมันเอาไว้ ในทุกความหมายทุกความทรงจำ
ข้าวของที่เธอได้ใช้นี่เธอทิ้งไว้ฉันไม่ลืมมัน
ยังมีสมุดบันทึก ทุกรูปเป็นที่ระลึก
ยังอยู่ตรงนั้นและมันยังว่างไว้ที่เดิม
ฉันดึงเธอคืนไม่ได้เพราะว่าสุดท้ายเธอก็ต้องไป
ทุกอย่างมันเป็นที่ฉันที่ทำความรักครั้งนี้หล่นหาย
ที่คอยทำเธอผิดหวังเธอต้องเจ็บซ้ำมามากแค่ไหน
ก็ขอให้เธอสมหวังกับคนที่เธอได้เลือกเอาไว้
แม้เรื่องราวต่อจากนี้ ไม่มีเธออีกต่อไป
ฉันคงลืมเธอไม่ได้ แม้เธอเจอใครต่อใครอยู่ที่ไหน
อยากให้เธอรู้ ฉันจะอยู่ตรงนี้ไม่ว่าจะนานเท่าไร
มันคงผิดที่ฉันและฉันจะไม่โทษใคร
ไม่ว่านานเท่าไรแต่ใจยังคิดถึงเธอ
มันก็แอบคิดหึง
เธอมองคนอื่นแล้วจ้องตา
ยอมรับเลยว่าฉันก็ยังคิดถึง
เปิดบีตปล่อยใจแล้วล่องตาม
ฉันแค่อยากให้เธอนั้นจ้องมา
เธอจะรู้ไหมว่าใจฉันต้องการ
พูดตรงๆ ว่าเราเคยรักกัน
แต่ความสัมพันธ์ของเราก็ต้องลา Ah
เป็นเพราะอะไรที่ทำให้เธอต้องเดินจาก
หรือว่าฉันไม่ดีพอที่เธอต้องด่าจนเพลินปาก
รักเธอมากก็กลัวว่าเธอจะเมินผ่าน
แล้วที่ทิ้งกันไปเธอก็ทำกันเกินจัด
เลยบอกตัวเองต้องเข้มแข็งให้มากๆ
ถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะผ่านไปยากๆ
ช่วงเวลานี้แค่ต้องการใครข้างๆ
ฉันไม่อยากให้ความรู้สึกมันต้องตกไปข้างล่าง
รักไม่มีเสียงไม่มีไดนามิก
ไม่อยากให้รักต้องพังลงเหมือนกับไททานิค
ยอมเธอเสมอไม่ว่าใครจะผิด
ในตอนที่เธอจากไป ฉันติดอยู่ในอดีต
ปล่อยความรู้สึกที่มันกลั้นเอาไว้นาน
นึกถึงวันที่จูบรักครั้งนั้นยังไม่จาง
รักเรามันเก่าเหมือนกุหลาบยังไม่บาน
ย้อนเวลากลับไปได้อยากจะกอดเธอให้นาน
แม้เรื่องราวต่อจากนี้ ไม่มีเธออีกต่อไป
ฉันคงลืมเธอไม่ได้ แม้เธอเจอใครต่อใครอยู่ที่ไหน
อยากให้เธอรู้ ฉันจะอยู่ตรงนี้ไม่ว่าจะนานเท่าไร
มันคงผิดที่ฉันและฉันจะไม่โทษใคร
ไม่ว่านานเท่าไรแต่ใจยังคิดถึงเธอ